اِح‌هِ
هیجده هنرمند اصفهانی هرکدام یک اثر هنری که ماهیت آن شنیداری است را در این رویداد برگزارشده در گالری «آپادانا» عرضه کرده‌اند. ارتباط با این آثار از طریق دستگاه شنوایی (با شنیدن یا عدم شنیدن) است.
توصیف رویداد: با ورود به گالری می‌بینیم که افراد به‌صورت تکی یا گروهی ایستاده یا روی زمین نشسته‌اند و در حال گوش‌دادن به آثاری هستند که از بلندگو پخش می‌شود. گوینده شماره‌ای را اعلام و پس از آن، اثر پخش می‌شود. بر روی دیوار گالری شماره‌ی اثر و پس از آن نام هنرمند و بخشی از بیانیه (استیتمنت) اثر آورده شده است. نوشته‌ها بر روی دیوار به‌صورت یک نوار به عرض ۳۰ سانتی‌متر سرتاسر دیوار داخلی گالری با دقت و حساسیت چیده و اجرا شده است، البته کاتالوگ چند برگی هم در اختیار مخاطب قرار گرفته که در آن بیانیه‌ی کلی رویداد و پس از آن نام هنرمند و بیانیه‌ی اختصاصی هر اثر نوشته شده. به‌نظر من در این رویداد به‌علت تاثیر زیادی که بیانیه‌ی هر هنرمند بر اثرش داشته، به‌گونه‌ای که اکثر آثار به همراه آن اثری کاملاً متفاوت، خیلی بهتر و یا تنزل‌یافته می‌شوند. در حقیقت بیانیه نیز جزو رویداد بوده و در حقیقت شاید بتوان «هنرِ صدا-متن» را برای آن برگزید. تحولات این رویداد در صفحه‌ی اجتماعی «soundart EHHE» اطلاع‌رسانی شده و بحث‌ها و توضیحاتی را نیز در همان‌جا به‌همراه داشته است. آن‌چه مشخص است عکس‌العمل مخاطبین نسبت به این رویداد در مقایسه با موارد مشابه در شهر اصفهان بسیار بیشتر از قبل بوده و این مشخصه‌ی همه‌ی اتفاقات جدید است که این مشخصه باعث توضیحات چندباره برگزارکنندگان نیز گشته اما باید گفت که چنین فعالیت‌هایی آن هم دور از مرکز خود شایسته تقدیر است، اگر چه کاستی‌هایی نیز داشته باشد (که داشت) و قطعا‌ً با تداوم آن کیفیت و چگونگی آثار هم متحول مس‌شود و بهبود می‌یابد. البته هنرمندان این رویداد نیز به قول هنرمندی می‌بایست این نقدها را شنیده و ثبت کنند اما از کار اصلی خود به پاسخ منتقدان غافل نشوند. نکته‌ی قابل ذکر در ترکیب این هنرمندان، تعلق آن‌ها به انواع گرایش‌های هنری (نقاشی، مجسمه، ادبیات، گرافیک و …) و نیر ارتباط آن‌ها با انواع مراکز هنری اصفهان (خصوصی، غیر انتفاعی، آموزش عالی و …) بوده که تقریباً همه‌ی حوزه‌ها و گرایش‌ها را دربرمی‌گیرد. در بیانیه‌ی این رویداد آمده که: «آثار قابل فروش نیستند»! با خواندن این جمله به یاد مطلب یکی از مخاطبان این رویداد در صفحه‌ی اجتماعی‌اش پس از افتتاحیه افتادم: «در افتتاحیه امروز با هرکسی صحبت می‌کردم دغدغه‌ی کسب درآمد و مشکل رفع معیشت داشت …»؛ به‌نظرم مجموعه‌ی این آثار نیز به‌همراه توضیحات می‌تواند به‌صورت لوح فشرده ارائه و قابل فروش باشد تا بخشی از این دغدغه‌ها را برطرف کند و به ارتباط بیشتر مخاطبان بیانجامد. به‌نظرم با تنوع روش‌های ارائه‌ی اثر هنری، دیگر تاریخ هنر به‌صورت کتاب قابل درک نبوده و از این پس تاریخ هنر به‌صورت چند رسانه‌ای ضروری می‌نماید. تازگی این رویداد مانع ورود نگارنده به ماهیت آثار می‌شود و گذشت زمان و ادامه‌ی این حرکات خود تحول و پیشرفت آن‌ها را در پی خواهد داشت، حرکت آن‌ها را ارج نهاده و تداوم و پیوستگی آن‌را آرزومندم.
مهدی وفامهر
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.